"Cor Cordium"

II część fenomenalnego opowiadania jakim jest "Supra Vires" .

W tym opowiadaniu jest mnóstwo akcji ! ;] Jest duzo lepsze niż "Supra Vires" ,ale to kwestia gustu ;)
Serdecznie zapraszam ;] Tą część kocham bardziej od poprzedniej <3

http://forum.mirriel.net/viewtopic.php?t=21455

Tytuł : "Cor Cordium"-Serce serc
Autor: Sorciere Lúthien
Czasy: Voldek jeszcze żyje ;p
Status: ZAKOŃCZONE

Fragment Opowiadania:

"...— Śpiąca królewna wstała — dobiegł do niej wesoły głos Malfoy’a, gdzieś z głębi pokoju. — Nawet bez pomocy królewicza — dodał, udając zawiedzenie, na co otworzyła już oczy.
— Idź się utop — skomentowała buńczucznie. Mimo, iż zwykle nie mogła usnąć w łóżkach, które nie należały bezpośrednio do niej, z ukontentowaniem zauważyła, iż się wyspała.
— Mówisz tak, bo sama cierpisz na odwodnienie — zaśmiał się, kiedy spróbowała się podnieść, co wyszło jej dosyć niezręcznie.
— Gdzie Harry?
— Pewnie śpi na jakiejś kanapie z Ginny — odparł, wzruszając ramionami dla mocniejszego efektu.
Przypomniała sobie wczorajszy sen, oraz to, że Dołohow spełniał w nim jakąś ważną rolę. Biegła na oślep, przez ciemność, próbując za wszelką cenę go dogonić, bo trzymał on w prawej ręce złoty klucz, powierzony mu przez Salazara Slytherina, który ona musiała jakoś zdobyć. Dołohow nie zdawał sobie o tym sprawy, wyglądał, jakby bawił się z nią w kotka i myszkę, wciąż skutecznie się przed nią chowając.
— Muszę porozmawiać z Alexem — zadecydowała, na co wbił w nią zdziwione spojrzenie.
— Co cię do tego skłoniło? Wcześniej jakoś nie przejawiałaś do tego zapałem.
— Śniło mi się, że muszę to zrobić, ale nie wiem czemu — mruknęła, przyglądając się mu podejrzliwie, jakby to była jego sprawka.
— Nie majstrowałem ci z głową — burknął oburzony takim bezpodstawnym oskarżeniem.
Kilka minut później Hermiona (już przebrana i należycie odświeżona) zasiadła do śniadania, które jak zwykle zaczynało się o siódmej. Tyle, że tym razem to nie Ślizgoni wiedli prym w spóźnianiu, ale przede wszystkim Gryfoni i część Krukonów. Jednym z ostatnich, którzy doszli do Wielkiej Sali był Ron Weasley i Neville Longbottom, którzy żuli gumy głośno mlaskając. O dziwo, oboje wyglądali lepiej, niż ktokolwiek by się spodziewał, byli jakimś cudem rześcy i wypoczęci.
— Hello, lwia rodzinko — mruknął Ron, niemal doskakując do miejsca, które zwykle zajmował. Zaczął nakładać sobie jajecznicy, podczas gdy inni spojrzeli na niego z niedowierzaniem.
— Jak to zrobiliście? — zapytała Hermiona ochrypniętym głosem, uważając, by przypadkiem jej wzrok nie spoczął na talerzu przyjaciela. Odkąd tylko przyszła i do jej nozdrzy doleciał zapach smażonego bekonu i jajek, wiedziała, że nie będzie w stanie przełknąć czegokolwiek.
Longbottom również nie próżnował, nakładając sobie pięć łyżek jajecznicy na talerz.
— Najpierw wypróbowaliśmy sposób Neville’a — mruknął Ron, wpychając sobie do ust kromkę chleba.
— To znaczy strzeliliśmy sobie po kielonku — sprostował Longbottom, dalej już tłumacząc. — Potem Ron dał nam po jednej gumie, którą przed posiłkiem się połyka — Gryfon wskazał na swoją krtań, przez którą właśnie pod skórą, przedzierała się guma.
— Magiczne Dowcipy Weasley’ów? — domyślił się Potter, na co rudzielec gorąco przytaknął.
— Chcecie po jednej? Mam jeszcze dwie.
— Daj — mruknęła Hermiona, wyciągając rękę po antidotum jej złego samopoczucia, na co Ron wręczył jej gumę bez wahania.
— Co mi szkodzi — powiedział Harry, przyglądając się jak Ginny śmieje się z widoku ziemistej twarzy Alison. Sama Weasley’ówna pomimo tego, iż wypiła porównywalnie do koleżanki z roku, nie odczuwała żadnego kaca i trochę jej tego zazdrościł.
Po śniadaniu przyleciały sowy, przynosząc pocztę. Jedna z nich, przypomniającego samca puszczyka uralskiego, przyniosła tajemniczy list Hermionie z wiadomością:
Przyjdź razem z Ginny do biblioteki za dziesięć minut. Będę tam czekała. Nie mówcie gdzie idziecie chłopcom.
 Mercier..."

Nie jest to najlepszy fragment ,ale jak znajdę lepszy to go wymienie ;]