http://zapomnialam-cie-na-pamiec.blogspot.com
Tytuł: "Zapomniałam Cię na pamięć..."
Autor: Oblivion
Czasy: różne
Status: AKTUALNE
Miniaturka w całości !!! (moja ulubiona,rewelacyjna,jedyna w swoim rodzaju :3 )
"Kusicielka"
Czy jesteś moją?
Zwrócił się do mnie z pytaniem
Wiatrem we włosach
Czerwienią szminki na ustach
Bladością skóry niewinną?
Zamykam oczy i delektuję się ciszą panującą w pokoju. To już ostatni raz.
Ubieram sukienkę. Kupiona przez niego w najdroższym sklepie, uwydatnia koszmarną bladość mojej skóry. Nienawidzę jej.
Wkładam czarne szpilki. Tylko w nich nie wyglądam na niską. Spędziłam kilka tygodni na nauce chodzenia w nich. Nienawidzę ich.
Maluję usta czerwoną jak krew szminką, oczy czarnym cieniem. Starałam się nie używać makijażu. Na próżno. Jestem przeciętna. Tylko tak mogę się wyróżnić.
Zaklęciem doprowadzam do porządku moje brązowe loki. Spinam je w wytworny kok. Wszyscy powiedzą, że wyglądam niesamowicie.
***
Czy jesteś moja?
Zostało już tylko kilka minut do balu. Dzisiaj będę tam z nią. Dzisiaj powiem jej, co do niej czuję. Pokonałem wszystkie przeszkody na drodze do naszego szczęścia.
Przygładzam jeszcze moje platynowe włosy i wychodzę.
***
Wybacz nie
Jestem Kusicielką
Jestem winna
Wiem, że nie zawsze jestem przy tobie. Tak rzadko bywam szczera. Ale teraz gdy widzę cię, z wszystkimi emocjami wypisanymi na twarzy, nie jestem już taka pewna mojej decyzji. Czy naprawdę mogłam cię, gdzieś tam w głębi pokochać?
Nie, to niemożliwe. Podchodzisz i wyciągasz do mnie dłoń, a ja z uśmiechem ją ujmuję. Szczerym uśmiechem, o ironio.
-Pięknie wyglądasz - mówi.
Unoszę tylko jeden kącik ust. Szkoda, że się tak nie czuję.
Zmierzamy powoli do Wielkiej Sali i rozmawiamy. Mówimy do siebie o głupich błahostkach i słuchamy swoich głosów. Odpływam powoli we wspomnienia. Nasz pierwszy pocałunek, dotyk, pierwsza normalna rozmowa. Chciał tylko spłacić swój dług. Bo przecież go uratowałam.
Moje intencje nie były szczere. W ramach rekompensaty miał spędzić ze mną trochę czasu. Poznać. Chciałam, żeby przeprosił mnie za te 7 lat nienawiści. Chciałam zemsty.
Podczas żadnego z naszych spotkań w Pokoju Życzeń nie nazwał mnie Szlamą. Nie obraził, nie krytykował. Na początku tylko siedzieliśmy w milczeniu. W miarę upływu czasu i kolejnych wieczorów spędzonych razem, zaczęliśmy rozmawiać. Wiedziałam, że to ja pierwsza muszę się otworzyć. Opowiedziałam Malfoy'owi o tym, jak bardzo chciałabym odzyskać rodziców, którym przed wojną wyczyściłam pamięć. Pamiętam jak wtedy płakałam, a on nie wiedział jak ma się zachować.
Gdy dziewczyna płacze, nie ma nikogo bardziej bezużytecznego niż mężczyzna.
Muszę przyznać, że jednak wtedy byłam odważna. Zapytałam: "Przytulisz mnie?" Może to była desperacja, może pragnienie bliskości drugiego człowieka i pocieszenia. Ale najlepszą częścią tego wieczornego spotkania, było to, że on się zgodził. Nadęty, zakochany w sobie, arogancki arystokrata, przytulał mugolaczkę i pozwalał, aby plamiła łzami zmieszanymi z tuszem do rzęs, jego koszulę.
Następnego dnia to on mówił. Mówił o ojcu tyranie, Śmierciożercach, służbie u Czarnego Pana. Nie płakał, ale w jego głosie słyszałam, że te wspomnienia bolą. Teraz jego rodzice są zamknięci w Azkabanie, a on tęskni za matką. Za tą, która go kochała, gdy wymawiał swoje pierwsze słowo i wtedy, gdy wpuszczał sługusów Voldemorta do Hogwartu. Kochała go mimo wszystko. To ja obejmowałam go tego wieczoru. Bo prawda bolała.
Później wszystko było prostsze. Przeprosił mnie, błagał na kolanach o wybaczenie. A ja mu przebaczyłam. Bo tak miało być. Ale nie obchodziło mnie to, że przepraszał. Nie potrafiłam zapomnieć.
Kusiłam go, jak to ujął. Każdego dnia, każdym ruchem, słowem i dźwiękiem. Powtarzał mi, że jestem piękna. Całował, przytulał i otaczał aurą bezpieczeństwa.
Zaniedbałam przyjaciół, odwróciłam się od nich. Całe dnie spędzałam na nauce, nocą przychodziłam do Pokoju Życzeń i wychodziłam przed świtem. Planowałam, uzależniłam się od Malfoy'a i chorych myśli o zemście na nim. Za każdym, cholernym razem, gdy się całowaliśmy, a ja odpływałam i czułam się szczęśliwa, powtarzałam sobie: "To już ostatni raz. Nic do niego nie czuję." W pewnym momencie chyba przestało to działać.
Tydzień temu zaprosił mnie na Bal Bożonarodzeniowy. Zgodziłam się, ale nie mówiłam, że przyjęłam także inne zaproszenie, od jego najlepszego przyjaciela. Zaczęłam wdrażać mój plan w życie.
Z Blaise'm miałam spotkać się w Wielkiej Sali. Nalegał, że przyjdzie pod moje dormitorium Prefekta Naczelnego, ale zbyłam go odpowiedzią, że nie jestem małą dziewczynką, i nie trzeba mnie odprowadzać. O dziwo, uwierzył.
Wchodzimy do Wielkiej Sali. Draco mocniej ściska moją dłoń, dodając mi otuchy. Wszyscy wpatrują się w nas, jak w mugoli. Szlama i Arystokrata, to niezwykły widok. Malfoy miał rozsiać plotki, że razem pojawimy się na balu. Najwidoczniej tego nie zrobił. Albo mu nie uwierzyli.
-Malfoy? Miałeś powiedzieć swoim przyjaciołom ze Slytherinu, że przyjdziemy razem - powiedziałam.
-Zostawiłem to Blaise'owi - odpowiedział z szelmowskim uśmiechem.
Cholera. No to po mnie. Czy Malfoy wie? A może Zabini zachował to, że przyjęłam jego zaproszenie dla siebie. A jeśli chcą się odegrać?
***
Czy jesteś moją?
Kaskadami włosów
Spływającymi leniwie przez kręgosłup
Muzyką kapiącą jak krew z warg?
Zadziorna Granger myślała, że się nie dowiem. Nie powiedziałem niczego Draco. Ona ewidentnie coś knuje. Przyjęła zaproszenie ode mnie i od niego. Cholerna, seksowna, Kusicielka Granger.
W co ty grasz dziewczyno?
***
Wybacz jeśli kiedykolwiek cię kusiłam
Jestem winna
Tańce rozpoczynają Prefekci Naczelni. W tym roku dwie dziewczyny, które miały dobrać sobie partnerów. Tutaj rozpoczyna się drugi etap mojego planu.
Blaise i Draco podchodzą do mnie i wyciągają dłonie. Potem patrzą na siebie pytającym wzrokiem. Po kilku sekundach przenoszą go na mnie. Draco jest zszokowany. Blaise sztyletuje mnie wzrokiem. "Coś ty zrobiła?!", wydaje się mówić.
"Wybierz Zabiniego, wybierz, Zabiniego, wybierz go!" - mówi rozum.
"Wybierz Malfoy'a, wybierz Malfoy'a, wybierz jego!" - krzyczy serce.
"Co ja zrobiłam?", jęczę w duszy.
To trwa już zbyt długo. Stoją i czekają. Cholera. Kogo mam wybrać? Czy mam dokonać zemsty na Malfoy'u? A może zawieść Zabiniego?
-Granger wybieraj! Ręka mnie boli - mówi Blaise.
Jestem bliska płaczu. Drżącą dłonią ujmuję dłoń mulata. Draco patrzy na mnie z niedowierzaniem. Nie powinnam tego robić. Urażony blondyn odwraca się i zmierza do wyjścia z Wielkiej Sali. Zabini patrzy na mnie z politowaniem.
-No idź za nim! Ja idę odbić Ginny, Chłopcu-Który-Został-Wylosowany. - Uśmiecha się do mnie i znika w tłumie.
***
Czy będziesz moją?
Najjaśniejszą na niebie gwiazdą
Szklanką wody gdy umieram z pragnienia
Promykiem szczęścia w smutku?
Co zrobiłem nie tak? Nie rozumiem, dlaczego wybrała Blaise'a. Mówiła mi, że mnie kocha, że nie pragnie niczego tak bardzo, jak wirować ze mną na parkiecie gdy wszyscy patrzą. Trzymać mnie za rękę i siedzieć razem przy stole Slytherinu. Po Balu Bożonarodzeniowym wszystko miało się zmienić. Uczniowie mieli oswoić się z informacją, że dwie osoby, które nienawidziły się przez 7 lat, są teraz razem. Chciałem na nim wykrzyczeć, jak bardzo ją kocham.
-Niech to szlag! - Kopię ścianę na korytarzu.
Wtedy ją zauważam. Idzie w moją stronę. Nie uśmiecha się i nie mogę powiedzieć, że się nie uśmiecha. Ubrała sukienkę, którą jej kupiłem. Wygląda w niej nieziemsko. Jeden niesforny lok wymknął się jej z koka. Podchodzi do mnie i kładzie dłoń na moim policzku. Patrzymy sobie głęboko w oczy i nic nie mówimy.
-Co zrobiłem źle, Hermiono? - przerywam ciszę.
-Nic. Ja… Od początku nie byłam z tobą szczera Draco. Chciałam zemsty za to, jak mnie traktowałeś przez te wszystkie lata w szkole. Jestem chora, tak bardzo chora. Stałeś się moją obsesją. Kochałam cię i nienawidziłam. Chciałam cię chronić i zranić, abyś poczuł mój ból. - Odsuwa się ode mnie.
Opiera się o ścianę i siada na podłodze. Ukrywa twarz w dłoniach, ale nie płacze. Bo jest silna.
-Przepraszam, przepraszam cię Malfoy. Nie zasłużyłeś na to, co chciałam zrobić. Wiem, że mnie kochasz i wiem teraz, że kocham ciebie. Ale nie wiem czy mi wybaczysz. Czy chcesz mi wybaczyć - mówi.
Siadam obok niej, obejmuję ją ramieniem i mówię:
-Miłość wymaga od nas poświęceń Granger. Wybaczam ci. A teraz chodźmy na ten bal, bo mamy zaległy taniec. - Uśmiecham się, a ona patrzy na mnie z zaskoczeniem na twarzy.
Potem się uśmiecha. Uśmiechem, który rozkwita na jej twarzy jak kwiat. To jest moja Hermiona.
***
Powiem tak
Bo Kusicielka
Dała się skusić
-Kocham ją! Kocham Hermionę Granger! - krzyczy Draco.
-Ja też go kocham! Kocham Draco Malfoy'a! - odkrzykuję.
Tańczymy ze sobą, szczęśliwi, że się mamy. Bo miłość, to największa magia na świecie. I nieważne, czy jesteś bogaty czy biedny, młody czy stary, przystojny czy brzydki. W końcu cię znajdzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz